سلام، شبتون بخیر. امیدوارم حالتون خوب باشه.
اول از همه ببخشید که انقدر دیر دارم به این سوال پاسخ می‌دم. تازه فرصت کردم گروه رو چک کنم.
دوم. تا جایی که سواد ناقص من قد می‌ده، ماجرا از این قراره:
۱. فعل‌هایی مثل "می‌گردد" و "می‌نماید"، معنای مشخص خودشون رو دارن. یعنی این که می‌گن استفاده از این افعال اشتباهه، اشتباهه. :))
اگر در جای درست و با معنی درست استفاده بشن، مشکلی نداره. توی متون کهن هم زیاد دیدیم که ازشون استفاده بشه؛ منتهی با همون کاربرد درست. کاربرد درستشون چیه؟ تا جایی که می‌دونم، استفاده از "می‌نماید" جایی درسته که بخوایم مفاهیمی مثل "نشان دادن، نمایش دادن" رو منتقل کنیم، و کاربرد اشتباهش جایی می‌شه که به‌جای "می‌کند" استفاده بشه. فکر کنم "می‌گردد" هم وقتی درست استفاده شده که مفهوم گردش و چرخیدن و تغییر از حالتی به حالت دیگه رو برسونه، و یحتمل اگر برای "می‌شود" استفاده بشه درست نباشه. (من چندین بار روی این تاکید کردم که اطمینان صد درصدی ندارم؛ چون به نظر خودم مثلاً "می‌شود" هم معنای چرخش و تغییر از حالتی به حالت دیگر رو داره و استفاده از "می‌گردد" رو تا حدودی بلامانع می‌دونم.)
۲. اما خیلی وقت‌ها می‌بینیم در کتاب‌ها این افعال استفاده شدن. چرا و چگونه؟ خب، دو حالت داره.
حالت اول: اشتباهه دیگه؛ اما ویراستار کاردرستی نداشتن که این چیزا رو درست کنه، یا این موارد از زیر دست ویراستار در رفتن.
حالت دوم: در کتاب‌هایی با تم داستانی، رمان‌ها، دیالوگ‌ها و در کل هرجایی که شخصیت‌پردازی داشته باشیم، ممکنه نوشتار غلط داشته باشیم تا اصطلاحاً شخصیت رو خوب در بیاریم. مثلاً اگر من بخوام داستانی بنویسم که یک کارکترش شخصیت ریاکاری داره و سعی می‌کنه مبادی آداب و اهل ادب ظاهری باشه اما بلد نیست، توی گفتارش، دیالوگ‌هاش و مونولوگ‌هاش از این فعل‌های اشتباهی استفاده می‌کنم تا به مخاطب نشون بدم این یارو داره ادای ادبیات‌دان‌ها رو در میاره و سعی می‌کنه قلمبه سلمبه حرف بزنه.
خلاصه‌ش این می‌شه: در کتاب‌ها ممکنه غلط‌هایی ببینیم که یا عمدی هستن و یا غیرعمدی. عمدی‌ها معمولاً در کتاب‌های دارای کارکتر و توی دیالوگ‌ها هستن و اصلاً چنین کتاب‌هایی نباید منبعی برای کسب اطلاع درباره روش درست نگارش حساب بشن.
