وحش نا میمون

عادت خواندن کتاب قبل از خاب گاهی مثل همین امشب خرم را میگیرد و تا خود صبح میخوانم و می خوانم و میخوانم .
چند شبی است کتاب دو قرن سکوت دکتر عبدالحسین زرین کوب را بر بالینم میبرم اما سعادتی نمیشود و مطایبت کرده و قبل از تورق کتاب به خواب میرفتم .
امشب اما چنین نشد ، قبلا کتاب دو قرن سکوت را خوانده بودم ، اینبار تصحیحات فراوانی در آن یافتم که به ضعم خودم تحریفی اسلامیزه شده از تاریخی است که بر سر این مرز و بوم امده و کسی در این باب فریادی نمیزند که چرا تاریخ تحریف شد و چرا … و هفت هزار نیرو به خیابان میریزند تا به طور نامحسوس ، مانتوی کوتاه دختران که محسوس است را بلند تر کنند . ای کاش همتی بود از جنس این نوع غیرتی شدن ها برای جلوگیری از دست اندازی به هر چه اسمش فرهنگ است و ادب است و ادیب است .
زیاده گویی نکنم ، تورق کتاب مرا برد به دوران بابک و مزدک و مازیار … و باز خواندم و بر رشادت آن بزرگمرد آزاده رشک بردم ، حتما باید بخوانید ، هر چند سانسور شده ولی باز بخوانید .
بعد ان در تورق ها رسیدم به قادسیه ، شرح قادسیه را در کتاب تاریخ مسعود طبری خوانده بودم ، این بار مهمان قلم دکتر زرین کوب شدم و گویی بار دیگر تحریفات عدیده … بگذریم ، این تورق و این صفحات عصبی کرده و مرا رنجاند ، چند صفحه بعد به ابولولو رسیدم ، نوشته بود ابو لولو که خود در زمان قبل از هجوم تازیان به بردگی روم گرفته شده بود با دیدن دختر بچه ها و کودکان ایرانی در بند اشک میریخته و دست بر سر هم میهنان در بند خود میکشیده و گریه میکرده ، باید بخوانید تا بدانید چه نوشته شده و عمق فاجعه که بر جانتان نشست ، میفهمید این فاجعه حمله وحشیان را …
داستان ابولولو رو از زبان طبری جوری دیگر خوانده بودم ولی شاید الواقدی و دکتر زرین کوب نتوانسته بودند حق مطلب را ادا کنند . بشدت منقلب شدم و چند ساعت در حالات ان بزرگ مرد خواندم .
ابولولو ، بنده ای بود که عمر را بر سر نماز به قتل رساند .
عمری که جنایات فراوانی در حق مام میهنم کرده .
بخوانید …
هم وطن خوبم … کتاب زرین کوب را بخوان ، با تمام تصحیحات و آب کشی هایش بخوان …

چه اشباحی است در گردش بر این کهسار آبی رنگ
گمانم از زمانی دیر می پویند و می جویند
چه می جویند
از بهر چه می پویند این اشباح
گمانم سایه هایی از نیاکانند در این دشت
از این وادی سپاه مازیار رزمجو بگذشت
از آن ره سندباد آمد از این ره رفت مردآویج
همینجا گور مزدک بود
وآنجا مَکمَن بابک
دمی خاموش
اینک بانگهایی میرسد ایدر
سرودی گرم می خوانند یارانی که با حیدر
سوی پیکار پویانند
بشنو در ضمیر خود نوای جاودانیِ اِرانی را که می گوید
به راه زندگی ، از زندگی بایست بگذشتن
*
بر این خاکی که ایران است نامش
بانگ انسانی دمی پیش نهیب شوم اهریمن نشد خامش
در این کشور اگر جبارها بودند مردم کُش
از آنها بیشتر گُردان انسان دوست جنبیدند
به ناخن خاره ء بیداد را بیباک سنبیدند
فروزان مشعل اندر دست آوای طلب بر لب
به دژهایی یورش بردند کش بنیان به دوزخ بود
به موج خون فرو رفتند
لیکن فوج بی باکان نترسید از بدِ زشتان نپیچید از ره پاکان

قوشلار

قوشلار
خوش سسیله یوخودان اویاندیم، دئیسن باشیمین اوسته بیری اوخویور.
هر نقدری اوج آلا بو سینه ده داغین سنین
یوز برابر اولموشام من ایندی مشتاقین سنین
گوجن گؤزلریمی آچدیم،باشیم اوستکی ساعات منه گؤز ووروپ اللریلن ۶ خانیمی گؤرسدیردی.
پنجره یه باخچاغین گؤردوم بیر آریغ،جوان یاکریم اوتوروپ طاقچادا جیب تلفونویلا دانیشیر و هردن عالیموف تکی سسین آلیر باشینا اوخویور. دئین بیر قادینلا دانیشیر و اونون نازینی چئکیر،جوانین دانیشیغیندان معلومدو بیر اصلی تک گؤزله وورولوپ، تلفون دالینداکی قادینا آدرسی وئریپ دئدی:” تئز دور گل بورا بیر قشنگ حیط تاپمشام سنه،بیزیم عشقیمیزن گونو بو حیطدن چیخیپ،دونایا ایشیق سالاجاغ.”
تلفونو قطع ائلییپ بیر نئچه دقیقه دن سورا گؤردوم بیر گؤزل یاکریم قوش گلدی طاقچادا اوتدو.
ارکک قوش دئدی:”نئجه دی ؟ خوشان گلدی؟” خانم دئدی:”اوتانمیسان منه دئییسن گل سنه حیط تاپمیشام ؟ اؤزوده هاردا ؟ فرودگاه !!! ای سنین کول باشیواتللی،آی داش باشیوا تللی، من نئجه قرا بختم، منیم باجیم توی ائیلدی گئتدیلر شهرکه، خالام قیزی نامزد ائیلییپ اری ایندیدن انصاریه ده اونا بیر آختالادومان آلیپ… من نئجه قرا بختم، گؤرک گئدم خالخین شئه لی طاقچاسیندا اوتوروپ یومورتدویام،یانیم بوزلویا روماتیسم توتوپ اوشاغلاریمدا بوردا دونیایا گتیرم… بونلاری دئدی دالین چویوردی،ارکک گه طرف قنتلرین یئتیم اوشاغ تک ساللادی.
ار دئدی: “الله سنین ننن دن گئچمسین او سنی گینه دولدوروپ،منیم بو پولومدان بوردان یاخچی یئر تاپا بیلمریک، الله شاهید دی اگر گؤیلرین یولو آچیلسیدی هر یئره اوچا بیلسیدیک،سنی زنجاندا کی یوخ، گؤتورردیم آپاراردیم یئنی دونیادا قوشلار وادی سینده ساکین اولاردیخ اورداکی هر ذاتدان باش عدالتدی، اؤزون بیلیسن من سنی هر ذاتدان چوخ ایستیرم…”
ار بو سؤزلریلن خانیمین یوموشاتدی اونون بوینون دوملوگویلن قیدیخلادی دئدی گئچ گئدک بیرآز دولاناخ، آداخلیسی دئدی:” قارداشلاریم آتام منی سندن گؤرسه، سنین دَریوَه دوز دؤلدورار،اولسا گئدک بیر کافی شاپدا میلچک بستنی سی یئیک”. بو سوزلری دانیشا دانیشا قوشلار گئتدی.

ساعات باجی منه بوزاریپ ۷ نی گؤرسدیردی.
بیردم تلفونوم قیشقیردی “وای وای یاندیم”، “وای وای یاندیم”، تلفونو آچدیم:”مشترک شماره… قسط شماره… شما…،آخرین فرصت تصویه حساب امروز میباشد، در صورت عدم تسویه مبلغ…ازضامن کسر خواهد شد”. تلفونو اوزاتدیم یئره الیمی چکدیم تلفونون اوزونه دیدیم:”منی ده یاندیردی بو سؤز. اوزوم سنین یانیندا قره دیر.باغشلا منی،فقط وای خبری گلیر سنه”.
اوتوردوم کامپیوتر دالیندا دونیام چوریلدی هر شی ۰ و ۱ اولدو،منده یارادیردیم، یاراتدیغلاریما یئتیشیردیم، بیرینه ال،بیرینه قول،بیرینه ایش بیرینه مال، من کُدچویام، کُدلار اللهی،نه آی بؤلونوپ منیم دونیامدا نه چای، منیم دونیامدا عدالتیلن چؤرک بؤلونوپ،آج گؤرمزسن.
یازیردیم کی گینه قوشلارین سسی گلدی،اوتورموشلار پرده نین آقاجی اوسته دانیشیللار، کیملری چاغیراغ تویا ؟کیملری چاغیرمیاغ ؟ تویانا آلاخ؟ آلمیاخ؟بیردن قوش خانم اوجا سسیله دئدی:”من توی گونو باش آچیخ دولاناجامها!،لباس عروس ایچینده ایستیرم هاممی منه باخسین،مندن خوشگول قوش دونیایا گلمئییپ گلمئیجک،دئدی فیلان ماشین،فلان تالار،فلان جور میلچکلر منیم تویومدا گؤرک اولا،اوغلان باشین سالدی آشاغی دئدی:”سنین بو سوزلرین بو توقعاتین،من کی هئچ رئیس بانک فیلان دا،او فیشلریلن ائدمز”.
گینه داوا باشلاندی، یانلارین توتدولار بیربیرینه سسلری اوجالدی…
قوش خانیم دئدی:” صبح ساعت ۵ دن دورا جاغسان گئدن کوچلردن چؤرک یغیشدیران گتیرن،هله بیلینمیر ایت توتا بیلن، پیشیکلر سیفراسیندا کباب اولان،اداملار وورالار، غارقالار توتا، بیمه ده کی یوخون، ثابت ایشین ده کی یوخ، اوچماغاداکی قویموللار،من سنین نمه ین اورک باغلییم؟” حیرصیله ارینین قنتینه ووروپ منی گؤرستدی دئدی: “هله ده منه دئییسن گل بو ائوده قال، بیر ائو ده کی بیر مجرد اوغلان وار، کیشی سنده غیرت یوخ؟ سنین غیرتین قبول ائیلیر سن ایشه گئدندن سورا من بو اوغلانین یانیندا تک قالام ؟ ”
ارکک قوش اوجا سسیله دئدی: “بو بئچارا اوغلانین قنتی یوخ اوچا، بو اگر سنه یان باخسا اؤزوم گؤزلرینی دوملوک لویوپ اوزونو جیرماخلارام. آندان مگر گورمورن اوتوروپ توئوخلار تکی بارماخلارین اوینادیر، بیر باخ اونا !
ارکک منی گینه گورستدی خانمینا دئدی:”گویلون ایستیردی ارین بوجور بیر اوغلان اولسون ؟ سنه هئچ توجه ائیلمه سین؟ سنه ترانه اوخومویوپ نازین چئکمه سین،فقط کتابلار ایچینده دولانسین؟ دوملوگو یوخ سنه غذا وره،اتلی اتلی قورداخ گتیره، سنی قَشو لویا، هله پیس پیس بیزه ده باخیر .
هوی اوغلان گللم ایشرم کیتابلارین اوستونه ها بیزه نیه باخیسان ؟ ”
قوش خانم کوسدو،آغلیا آغلیا گئتدی،مندن ارکک قوش تک قالدیخ.
ارکک قوش حیرصلی گلدی اوتوردو مانیتورون اوستونده دئدی: “سیگارین وار ؟” دئدیم: “یوخ والله چکمم”.
باشلادیخ دانیشیغا، ایشیندن پئشه سیندن سوروشدوم. دئدی الیم بوش دو،نه ائویم وار، نه مسکنیم، بیر بالیغا دؤنموشم کی شوشه ایچینده آغلیر تا گوز یاشیلان یاشیا، بوردا غریب حسابلانیرام،اؤلندن سورا بلکه بیر قبره صاحیب اولدوم سندن هموطن ساییلدیم،نه پارتیم وار پارتیلدیا سوخولام بیر یئره نه پولوم وار ریشوه وئرم پیشیکلره. ال قولوم دا باغلیدی قویموللار اوچاخ. یئدی ایلدی ایستیرم تللی لن ائولنم آمما اولمور، دای عابر قالمییپ منه، مجنون نمه چئکیر من اوندان بترینی چئکمیشم. منه دلی یاکریم دئییللر. کاش بیری منیم حالیمی غریبلر ایمامینا یئتیریدی… ”
بو سوزلر بیر یئل تکی باغیرمداکی آتشه دئییپ، قلبیمی اَلوُو گؤتوردو باشینا.
یاکریمه دئدیم:”من سنین میرزان،دی یازیم یوللویوم ایماما”.

یالغیر،وطن سیز غریب یاکریمدن
آهولار ضامینی،امام رضا جنابلارینین قوللوغونا.
سلام علیکم،
آقا،اگر بو یازیغ الن چاتسا،بیل: قوشلارین حالی خرابدی،اگر سنین حرمینده کی قوشلار کئفه باخیر بیزلر جهنمده یانیریخ.

ایمضا :یاکریم لردن بیری،زنگان محالیندان

یازیجی: محمد قربانی(بیداد زنگانلی)

لیلا نگاه کن

لیلا !!! نگاه کن که غزل بی قرار توست
حتی دل سپید سحر داغدار توست
لیلا ببین که قلب زمین هم شکسته است
بعد از تو پشت عاطفه از غم شکسته است
من مانده ام بدون تو اینجا !!! و کوه درد
اینجا …!!!میان اینهمه تندیس های سرد
اینجا که در ناه زمین شوق…!!! مرده است
اینجا که در قمار زمان یاس…!!! برده است
اینجا که پای عشق به زنجیر بی کسی است
هر آیه هر غزل همه تفسیر بی کسی است
اینجا تبر …!!!به روح سپیدار میزنند
آیینه را به جرم صفا دار میزنند
آهنگ اگر طلب کنی از ساز سرنوشت
با رقص تازیانه و خون..!!! تار میزنند
اینجا نخست قلب غزل میدرند و بعد
در مجلس عزای غزل زار میزنند
از رنج وحشت است اسیران شعر من
اینگونه سر به سینه دیوار میزنند
شهدخت شرق کشور اندیشه های من
اینجا تبر به روح سپیدار میزنند
لیلا… بلند شو به غزل های من بخند
با من بیا به مردم این خطه دل نبند
با من بیا اهالی این شهر …خسته اند
غمگین عقابهای پر و بال بسته اند
با من بیا نمانده دگر جا برای ما
اینجا که رنگ و بوی ریا میدهد دعا
هم پای خوب من شو در این راه تا خدا
من با تو ام تو با من و همراه ما خدا … !!!

کلامم درد میزاید

قلمم درد میکند . . .

چند روز است یک کلمه هم ننوشته ام . برای کسی که هر روز می نویسد و مینویسد ، این اتفاق عجیبی است .
قلم در دستانم نمیچرخد و روحم مسخ شده و بدور از شریان زندگی از قافله ثانیه ها و نفس ها عقب میمانم .
موج دود آلود شک و نا امیدی تمام زندگی ام را چون هیمه ای به شعله های اتش سپرده و من با چشمانی باز به این اتش مینگرم ، و فریاد قلم نیز یارای گفتن ندارد که چه بر سرم امده و چه بر من میرود .

نهیب شوم اهریمن بانگ قلمم را خاموش کرده . دادی نمی توان … فریادی نباید …
بذر اندیشه هایم در نطفه خفه شده
روح پر جولان و طیارم به زندان اندر است
افکارم زیر سنگهای سرد گور مدفون میشود
اندیشه هایم چون شقایقی زیر پای وحش نا میمون لهیده اند
روانم قبل از پیکرم فرومرده
اما ، ایمان دارم از دالان حلول اندیشه ای ناب بر جان شیدایم خواهد نشست
تا آتشی برانگیزم برای آیندگان
و با مردنم ، بیداد ها زنده گردند …
و خواهم دید روزی را که تاریخ گریبان ستمگران را بگیرد
و با خواری از فراز تخت بیدادشان فرود آرد
تا یادم نرفته بگویم :

اگر روح شما هم چون من از جسمتان جداست ، شک کنید که شاید ، چون من ، مرده باشید از قبل .

غروب جمعه

غروب جمعه که می‌آید، آدم دیگر می‌رود به جایی که حتی خودش هم نمی‌داند کجاست، چهار دیواری‌ای ناپیدا و نشسته در گوشه‌اش و مسخ شده بر هوایی که آرام آرام تاریک می‌شود ...