لیلا نگاه کن
لیلا !!! نگاه کن که غزل بی قرار توست
حتی دل سپید سحر داغدار توست
لیلا ببین که قلب زمین هم شکسته است
بعد از تو پشت عاطفه از غم شکسته است
من مانده ام بدون تو اینجا !!! و کوه درد
اینجا …!!!میان اینهمه تندیس های سرد
اینجا که در ناه زمین شوق…!!! مرده است
اینجا که در قمار زمان یاس…!!! برده است
اینجا که پای عشق به زنجیر بی کسی است
هر آیه هر غزل همه تفسیر بی کسی است
اینجا تبر …!!!به روح سپیدار میزنند
آیینه را به جرم صفا دار میزنند
آهنگ اگر طلب کنی از ساز سرنوشت
با رقص تازیانه و خون..!!! تار میزنند
اینجا نخست قلب غزل میدرند و بعد
در مجلس عزای غزل زار میزنند
از رنج وحشت است اسیران شعر من
اینگونه سر به سینه دیوار میزنند
شهدخت شرق کشور اندیشه های من
اینجا تبر به روح سپیدار میزنند
لیلا… بلند شو به غزل های من بخند
با من بیا به مردم این خطه دل نبند
با من بیا اهالی این شهر …خسته اند
غمگین عقابهای پر و بال بسته اند
با من بیا نمانده دگر جا برای ما
اینجا که رنگ و بوی ریا میدهد دعا
هم پای خوب من شو در این راه تا خدا
من با تو ام تو با من و همراه ما خدا … !!!
